<p>De afgelopen jaren zijn er meerdere pijnlijke voorbeelden geweest. In Gaza zijn volgens internationale zorgorganisaties meer dan 1.400 zorgverleners gedood. Honderden zitten vast, vaak zonder aanklacht. Ziekenhuizen zijn aangevallen of vernietigd.&nbsp;Voedsel en medische hulp worden geblokkeerd. Ook in onder meer Sudan en Oekraïne is medische zorg doelwit geworden. De gevolgen? Een verwoesting van het meest basale recht dat een mens kan hebben: het recht op zorg.</p>
<h2>Voedsel en medische zorg zijn geen wapens</h2>
<p>Toch worden ze in oorlogssituaties steeds vaker ingezet als drukmiddel. Dat is in strijd met de Verdragen van Geneve, die juist voorschrijven dat medische professionals, patiënten en zorginstellingen beschermd moeten worden. Altijd en overal. Daarom is onze boodschap aan het Europees Parlement, de Europese Commissie en alle Europese regeringen helder:</p>
<ul>
<li>Garandeer het recht op zorg voor wie het nodig heeft én voor wie het verleent.</li>
<li>Bescherm zorgverleners en houd schenders van internationale verdragen verantwoordelijk.</li>
</ul>
<p>Geen enkel conflict mag het precedent worden voor het afbreken van het universele recht op humanitaire medische zorg.</p>

<h2>Waarom VvAA deze oproep ondersteunt</h2>
<p>Als vereniging van en voor zorgprofessionals weten wij hoe essentieel het is dat je je werk kunt doen zonder angst voor je veiligheid. Onze leden zetten zich dagelijks in voor het welzijn van patiënten, in Nederland en daarbuiten. Schendingen van medische neutraliteit raken de kern van ons vak, onze waarden en onze menselijkheid.&nbsp;</p>
<p>Dit initiatief komt van artsen uit Nederland en België. Deze internationale samenwerking is juist nu van grote waarde, nu het universele recht op zorg én de veiligheid van zorgprofessionals onder druk staan. Daarom spreken wij ons principieel uit vóór bescherming van zorgprofessionals en medische neutraliteit overal ter wereld. En daarom staan wij op 22 september in Brussel, samen met collega’s uit heel Europa.&nbsp;</p>
<h2>Doe mee. Laat je stem horen in Brussel</h2>
<p>We nodigen onze leden uit om samen met ons op 22 september aanwezig te zijn bij deze Europese demonstratie. Laat zien dat zorgprofessionals wereldwijd solidair zijn, dat wij medische neutraliteit verdedigen en dat wij pal staan voor het recht op zorg.</p>
<p>Meer informatie over de locatie, het programma en vervoer vind je via <a rel="noopener" href="https://www.medicsonthemoveforwhatmatters.org" target="_blank" title="Naar medicsonthemoveforwhatmatters.org">medicsonthemoveforwhatmatters.org</a>.</p>
<p>Op 22 september laten wij zien dat wij, als zorgprofessionals, onze stem gebruiken. Omdat zwijgen geen optie is.</p>

MARIJN HOUWERT 09S

Over de auteur

MARIJN HOUWERT 12

Bezieling

Samenwerken

Zorgprofessionals demonstreren op 22 september voor medische neutraliteit: zorg is een recht, geen wapen.

Zorg is geen wapen

Nieuws en artikelen

<p class="MsoNormal"><strong>Zorgprofessionals uit heel Europa trekken op&nbsp;maandag 22 september 2025 naar Brussel. Niet voor een congres of een symposium, maar voor een gezamenlijke internationale demonstratie. We willen aandacht vragen voor een steeds vaker geschonden principe: medische neutraliteit in conflictgebieden.</strong></p>

<p>Adembenemend. Dat is hoe Youri Poelemeijer (37) zijn Classic door Rwanda en Oeganda in juni dit jaar omschrijft. Hoewel hij in 8 dagen bijna 500 kilometers en nog veel meer hoogtemeters aflegde, was zijn deelname veel meer dan een sportieve uitdaging of avontuur. ‘Ik wil bijdragen aan toegankelijke en duurzame zorg. Niet alleen hier, maar ook in Afrika.’</p>
<p>Youri woont in Weesp met zijn vrouw en hun zoon van bijna zes. Naast zijn werk als mede-praktijkhouder zet hij zich bestuurlijk in voor de regionale huisartsenorganisatie Gooi en Omstreken. Tijdens zijn laatste studiejaar deed hij een groot deel van zijn coschappen in Zuid-Afrika. ‘Ik heb altijd een sterke connectie met het continent gevoeld’, zegt hij. ‘Ik speelde zelfs lang met de gedachte om chirurg in het buitenland te worden. Die interesse is nooit verdwenen, maar met een gezin maak je uiteindelijk andere keuzes. De Africa Classic bood me een manier om die betrokkenheid alsnog vorm te geven, op een manier die past bij mijn leven.’</p>
<p>Hilja Kruit (32) is getrouwd, heeft twee dochters van 6 en 3 jaar en is jeugdverpleegkundige bij de GGD in Groningen. Met haar deelname aan de Africa Classic in Tanzania verbindt ze 3 belangrijke pijlers in haar leven: haar werk in de preventieve jeugdzorg, haar liefde voor fietsen en haar wens om bij te dragen aan betere gezondheidszorg in Afrika.</p>
<h2>Van het ziekenhuis naar de jeugdgezondheidszorg</h2>
<p>Na jaren als kinderverpleegkundige in het ziekenhuis, maakt Hilja 3 jaar geleden de overstap naar de jeugdgezondheidszorg. ‘Ik vond het werk prachtig, maar toen ik moeder werd, begon de onregelmatigheid van het ziekenhuis me op te breken. Ik zocht rust en regelmaat en kwam terecht bij de GGD. Wij werken preventief en volgen kinderen van 0 tot 18 jaar.’</p>

Youri Poelemeijer

<h2>Terug naar Afrika</h2>
<p>De combinatie van het doel, fysieke uitdaging en de bestemming van de Classic sprak Hilja meteen aan. “Ik ben jaren geleden in zuidelijk Afrika geweest en heb altijd gezegd: daar wil ik nog eens naar terug. Toen zag ik informatie over de Classic voorbijkomen op Instagram. De missie van Amref raakte mij. Zij zetten zich in voor betere zorg in Afrika, met aandacht voor preventie en lokale impact. Dat sluit deels aan op wat ik in mijn werk hier in Nederland ook doe.’</p>
<h2>Van Kenia naar Rwanda en Oeganda</h2>
<p>Hilja gaat dit jaar de uitdaging dus voor het eerst aan; Youri fietste 2 jaar geleden ook al een Classic, in Kenia. ‘Die ervaring smaakte naar meer. Ik maakte er vrienden met wie ik nog steeds contact heb. Met 3 van hen heb ik de editie in Rwanda en Oeganda gefietst.’</p>
<p>De verschillen met zijn vorige tocht zijn groot, blikt Youri terug. ‘In Kenia fietsten we uren door lege savannes. In Oeganda en Rwanda zijn de wegen omgeven door dorpen en dus mensen. Ik had constant contact met de omgeving. Deze Classic voerde door heuvelachtig terrein, vaak over onverharde wegen. Rwanda heet niet voor niets 'Land of a Thousand Hills’. De fysieke uitdaging was groot, maar dat maakt het ook bijzonder.’</p>
<p>Youri trainde vooral op afstand en techniek om de tocht te volbrengen. ‘Uiteindelijk moet je het gewoon doen. Met een goede basis en motivatie kom je ver.’</p>

1000003966

<h2>Doel na letsel</h2>
<p>Dat ziet Hilja ook. ‘De Classic is een intensieve uitdaging, maar ook een ervaring die ik heel bewust opzoek. 2 jaar geleden werd ik aangereden door een auto tijdens het fietsen. Ik kwam er relatief goed vanaf, maar had wel letsel aan mijn hand. De Classic werd voor mij een doel om naartoe te trainen na mijn herstel.’</p>
<p>Voor een Drentse fietsliefhebber is trainen voor een tocht met 4.000 hoogtemeters geen sinecure. Hilja sloot zich dus aan bij een tourvereniging, trapt tegenwoordig doordeweeks soms tochten van 100 kilometer weg en rijdt mee in lange ritten, waaronder de Bartje 200. Dit is een zware mountainbiketocht voor de echte bikkels. ‘Ik fiets nu zo’n 3 keer per week. Soms kort, soms lang. Het is even puzzelen met een jong gezin, maar thuis hebben we daar goede afspraken over.’</p>
<h2>Blijvende behoefte aan kennisopbouw</h2>
<p>Youri bezocht tijdens zijn tocht al verschillende Amref-projecten, zoals een ziekenhuis waar mensen zelfs uit Congo naartoe kwamen en een opvanghuis voor vrouwen en kinderen die huiselijk geweld waren ontvlucht.</p>
<p>Wat hem opviel, is hoe breed en tegelijk diepgaand de aanpak van Amref is. ‘Rwanda en Oeganda hebben veel te maken met zogenoemde brain drain: hoogopgeleide mensen vertrekken naar landen waar ze meer kunnen verdienen. Dat is uiteraard heel prettig voor henzelf, maar voor de gemeenschap heeft het nadelige gevolgen. Er is dus een blijvende behoefte aan kennisopbouw en aan het houden van hoogopgeleide mensen.’</p>
<p>Vooral op het gebied van geboortezorg zijn de effecten zichtbaar, aldus Youri. ‘Minder complicaties, minder moeder- en kindersterfte. Dat zijn tastbare resultaten van Amrefs langdurige investering in lokale kennis en infrastructuur.’</p>

1000000922

<h2>Geven en ontvangen</h2>
<p>Voor deelname aan de Classic moeten deelnemers minimaal € 5.000 ophalen. ‘Je betaalt je reis zelf’, zegt Youri. ‘Alles wat je inzamelt, gaat naar Amref. Dankzij familie, vrienden en bedrijven hadden we met zo'n 50 deelnemers ruim € 350.000 bij elkaar. Als je met eigen ogen ziet waar het geld naartoe gaat, raakt dat. Je realiseert je hoeveel effect je kunt hebben, ook als individu.’</p>
<p>Hilja vond via een moeder op het schoolplein een fietspartner met wie ze samen aan de Classic deel zal nemen. ‘Ik had het over manieren waarop ik geld zou kunnen inzamelen. Ondanks dat we elkaar nog niet zo goed kenden, appte ze me ’s avonds dat ze heel graag mee wilde fietsen.’</p>
<p>De school van Hilja’s kinderen hield een sponsorloop en als onderdeel daarvan ging ze met haar fietspartner alle klassen langs. ‘We legden uit wat we gaan doen en wat Amref nou precies in Tanzania doet. ‘De kinderen waren onder de indruk en de directeur van de school ziet ons het liefst met een live-verbinding uitleggen hoe het ter plekke gaat. Dat zal lastig worden als we elke dag uren moeten fietsen, maar filmpjes maken en die ’s avonds opsturen moet lukken.’</p>
<h2>Lessen voor het dagelijks werk</h2>
<p>De Classic bracht Youri verschillende inzichten. ‘We leven in een consumptiemaatschappij, ook qua zorg. In Afrika lopen mensen dagen naar een ziekenhuis en zijn ze alsnog dankbaar dat ze geholpen worden. Dat zet je aan het denken. Wij leven in een land waar de gezondheidszorg voor vrijwel iedereen toegankelijk is. Dat is in veel andere landen niet zo.’</p>
<p>Hoewel de tocht voor Hilja nog moet beginnen, verwacht ze dat de indruk groot zal zijn. ‘Ik denk dat ik vooral terugkom met een sterker besef van hoe goed we het hier hebben. De toegang tot zorg, het gemak van een kraan opendraaien, het is allemaal niet vanzelfsprekend. De projecten van Amref maken een groot verschil.’</p>
<p>Of er voor Youri een derde Classic komt? "Er is al een appgroep over de editie in Tanzania, dus zeg nooit nooit’, glimlacht hij. Voor nu koestert hij vooral wat de reis hem bracht: ‘nederigheid, verbinding en het besef dat goede zorg echt een voorrecht is. Als zorgverleners moeten we het goede voorbeeld geven. Niet wachten op de politiek, maar zelf iets in beweging zetten. De Classic laat zien dat dat kan.’</p>

<p>Vanaf 2026 zit het deelnamegeld aan de Africa Classic bij het minimale sponsorbedrag van € 7.950 inbegrepen. Elk jaar krijgen de eerste 10 VvAA-leden die zich aanmelden voor de Africa Classic € 1.000 sponsorgeld van VvAA. Meer weten over onze samenwerking met Amref of zelf bijdragen?</p>

Hilja En Youri

Lid aan het woord

Persoonlijke ontwikkeling

Verpleegkundige Hilja Kruit en huisarts Youri Poelemeijer vertellen over hun deelname aan de Africa Classic.

Hilja en Youri fietsen voor betere zorg in Afrika

<p><strong>Verpleegkundige Hilja Kruit stapt over ruim een maand op de pedalen voor haar eerste Africa Classic, een sponsorrit voor Amref Health Africa. Huisarts Youri Poelemeijer fietste al 2 keer eerder mee. Ze hebben een gedeeld doel: zich inzetten voor toegankelijke en duurzame gezondheidszorg in Afrika.</strong></p>

VvAA-leden Hilja en Youri fietsen voor betere zorg in Afrika

<p class="MsoNormal"><span class="NormalTextRun SCXW204973233 BCX8">Namens VvAA Groep was CEO Bart Janknegt aanwezig bij de feestelijke opening. Tijdens zijn bezoek kreeg Bart ook een inkijkje in diverse projecten, waaronder <a rel="noopener" href="https://amref.ac.ke/" target="_blank" title="AMIU">AMIU</a>, WaterStarters en het P4PC-ziekenhuis.</span> </p>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW36240598 BCX8">
<h2 class="Paragraph SCXW36240598 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW36240598 BCX8">Praktijkgericht opleiden, ook buiten de stad</span><span class="SCXW36240598 BCX8"> </span></h2>
<p class="Paragraph SCXW36240598 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW36240598 BCX8">In veel Afrikaanse landen is het tekort aan zorgprofessionals een grote uitdaging. Amref speelt hierop in met AMIU en met het programma </span><span class="NormalTextRun SCXW36240598 BCX8">Leren voor Leven</span><span class="NormalTextRun SCXW36240598 BCX8">. Daarmee krijgen lokale zorgverleners - ook in ver afgelegen gebieden - toegang tot opleidingen, digitale tools en begeleiding. Zo kunnen zij met actuele kennis en vaardigheden zorg verlenen en voorlichting geven over onderwerpen als hiv, zwangerschap en vaccinaties.</span> <span class="NormalTextRun SpellingErrorV2Themed SCXW36240598 BCX8"></span></p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW36240598 BCX8"></div>

Bart 34

<div class="OutlineElement Ltr SCXW36240598 BCX8">
<h2 class="Paragraph SCXW36240598 BCX8">VvAA en Amref: langdurige samenwerking</h2>
<p class="Paragraph SCXW36240598 BCX8">Sinds 2009 werken VvAA en Amref samen aan een gedeelde missie: bijdragen aan toegankelijke, kwalitatieve zorg - waar dan ook. Begin dit jaar is besloten om de samenwerking met 3 jaar te verlengen. De komende periode richt de steun van VvAA zich vooral op de ontwikkeling van AMIU en het programma Leren voor Leven, met in 2025 bijzondere aandacht voor activiteiten in Zambia.&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW36240598 BCX8">
<h2 class="Paragraph SCXW36240598 BCX8">Mede mogelijk gemaakt door VvAA-leden</h2>
<p class="Paragraph SCXW36240598 BCX8">Dankzij de betrokkenheid van leden en collega’s van VvAA werd in 2024 een bedrag van € 240.967 opgehaald. Met dit geld heeft Amref zorgverleners opgeleid en honderdduizenden mensen bereikt met betere zorg, schoon drinkwater en vaccinaties.&nbsp;</p>
</div>

<p><span class="NormalTextRun SCXW30276645 BCX8">Wilt u meer weten over onze samenwerking met Amref of zelf bijdragen?&nbsp;</span></p>

01 Sjoerd Bart Catherine Barend

Over VvAA

Amref opende in een universiteit in Nairobi om zorgverleners op te leiden en de gezondheidszorg te versterken.

Amref opent universiteit in Kenia met steun van VvAA

<p class="MsoNormal"><strong><span class="NormalTextRun SCXW243793448 BCX8">In juli opende Amref Health Africa officieel de nieuwe campus van Amref International University (AMIU) in Nairobi, Kenia. Hier volgen jongeren onder andere een opleiding tot verloskundige, verpleegkundige of lokale zorgverlener, zodat zij straks bijdragen aan sterkere zorg in hun eigen gemeenschap.</span>&nbsp;</strong></p>

Amref opent universiteit in Nairobi met steun van VvAA

<p>Na zijn opleiding geneeskunde in Leiden patrouilleerde Mark Hoetjer (61) in 1992 en 1993 zo’n 1,5 jaar als arts bij de Koninklijke Marine. Hij voer onder andere zes maanden in de Adriatische Zee tijdens de Joegoslavië-oorlog. Daarna volgde hij de opleiding tot kinderarts in Leiden, met stages in onder andere Tanzania, Curaçao en Zuid-Afrika. Hij werkte vervolgens 9 jaar als algemeen kinderarts in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort.</p>
<p>In 2007 vertrok hij met zijn gezin naar de westkust van Australië. ‘Ik kreeg een baan in een klein ziekenhuis met weinig kinderartsen. Dat betekende veel diensten maar ook veel vrijheid.’ Mark specialiseerde zich er in kinderpsychiatrie met een focus op ADHD, waar hij zich ook nu nog op richt. Na 2 jaar keerde hij terug naar Nederland, waar hij zijn huidige baan in het Diakonessenhuis startte.</p>
<p>Als algemeen kinderarts behandelt Mark kinderen van 0 tot 18 jaar, van pasgeborenen tot pubers met een drugsintoxicatie. In zijn huidige werk combineert hij somatiek met gedrag. ‘Ik zie veel kinderen met gedragsproblemen, vaak met ADHD. Die psychologische kant spreekt me aan. Het vraagt meer dan medische kennis; je moet echt afstemmen en begeleiden.’</p>

Potret1

<p>Mark koos bewust voor afwisseling in zijn loopbaan. ‘De specialist die op zijn dertigste begint en op dezelfde plek het licht uitdoet? Dat past niet bij mij. Op verschillende plekken werken vergroot het werkplezier en houd je scherp en betrokken. Verandering dwingt je om opnieuw te kijken: naar jezelf, je vak en wat belangrijk is voor je patiënt.’</p>
<h2>Andere zorgrealiteiten</h2>
<p>Werken in het buitenland confronteerde Mark met fundamenteel andere zorgrealiteiten. In Afrika zag hij hoe een moeder wegliep bij haar stervende kind, bang dat reanimatie zou leiden tot een gehandicapt leven dat ze niet kon dragen. In Australië merkte Mark hoe Aboriginal-kinderen anders werden behandeld. ‘In het Westen zijn we gewend om tot het gaatje te gaan om mensen in leven te houden. Andere landen laten je zien hoe cultuur, middelen en kijk op leven en dood zorg beïnvloeden. Dat relativeert.’</p>

<p>Naast zijn klinische werk vervulde Mark ook verschillende managementrollen. Als voorzitter van vakgroepen kreeg hij klachten over andere specialisten op zijn bureau, maar ook persoonlijk kreeg hij ermee te maken. ‘Als je 35 jaar lang elke dag 150 beslissingen neemt, gaat er een keer iets mis. Dat gebeurt, maar het blijft ingrijpend.’</p>
<h2>Irritatie kun je je niet permitteren</h2>
<p>Zijn eerst klacht kreeg Mark tijdens zijn opleiding. ‘Een kind kwam ’s nachts op de eerste hulp. Ik vond het niet heel ziek en liet het de volgende dag terugkomen. Later bleek het een ernstige hersenvliesontsteking te hebben met blijvende schade tot gevolg.’</p>
<p>De afhandeling duurde 3 jaar. ‘Ik had het medisch misschien niet fout gedaan. Ik had het kind goed nagekeken, alles zorgvuldig vastgelegd en volgens de toen geldende protocollen was antibiotica niet noodzakelijk. Maar daar kun je achteraf over discussiëren.’</p>
<p>Wat hem het meest is bijgebleven, is de manier waarop hij overkwam. ‘Ik was moe, had net een half uur geslapen en dacht: ‘waarom moet ik uit bed komen voor een kind dat niet zo ziek is?’ Die irritatie zagen de ouders meteen. Ze schreven dat letterlijk in hun klacht en daar hadden ze gelijk in. Sindsdien denk ik elke keer bij vermoeidheid: ‘blijf rustig, blijf respectvol. Irritatie mag je niet uitstralen en kun je je zeker niet permitteren. Ouders zijn bezorgd om hun kind en komen niet voor niks.’</p>

<h2>De klacht die pas jaren later kwam</h2>
<p>Jaren later kreeg Mark een klacht over een kind dat hij 12 jaar eerder had behandeld. ‘Een protocol over het moeten ‘overwegen’ van een procedure bleek tijdens mijn behandeling veranderd, maar dat wist ik destijds niet.’ Tegenwoordig kun je protocollen online aanklikken en zie je altijd de meest recente versie, legt hij uit. ‘Maar toen stonden ze gewoon ergens in de computer. Als er iets veranderde, kreeg je hooguit een mailtje van de beroepsvereniging en dan moest je zelf de oude versie vervangen. Bij tientallen, soms honderden protocollen is dat nauwelijks bij te houden.’</p>
<p>‘Het voelde alsof ik iets had gemist, of ik na de overweging toch een andere keuze had moeten maken in dit specifieke geval. Dat tastte mijn zelfvertrouwen aan. Je denkt: ‘wat heb ik in die twaalf jaar nog meer gemist?’’</p>
<h2>Kort moment van erkenning</h2>
<p>Mark had na deze klacht lang nodig om zijn vertrouwen terug te vinden. ‘Ik ben niet uitgevallen, maar ik voelde me niet vrij in mijn werk. Ik kreeg een enorme drang om dingen 2, 3 keer te checken. Zelfs om terug te kijken naar oude dossiers. Gelukkig heb ik dat laatste niet gedaan. Ik wist: dit is irreëel. Pas na 4 maanden dacht ik weer: ik kan dit gewoon.’</p>

<p>Wat hem het meest hielp was geen lang gesprek, maar een kort moment van erkenning. ‘Een collega wist van de klacht en sprak me twee keer kort aan. Hij zei: ‘Je moet weer de auto in, het circuit op. Niet remmen, maar gaan’.</p>
<p>Dat raakte precies de juiste snaar.’ Mark benadrukt dat veruit het meeste wel goed gaat. ‘Bij ons in het Diakonessenhuis krijgen we relatief weinig klachten. Gezien het aantal kinderen en de complexiteit van de zorg mogen we daar heel trots op zijn.’</p>
<h2>Suggestie van een fout</h2>
<p>Soms voelt het ongemakkelijk als er geld wordt uitgekeerd na een klacht die een claim is geworden. Niet omdat de situatie dat niet verdient, maar omdat de suggestie wordt gewekt dat er een fout is gemaakt. Mark: ‘Dan zeggen ouders: ‘We hebben geld gekregen, dus hij heeft het fout gedaan’. Maar dat is niet altijd zo. Soms is het puur omdat de situatie zo schrijnend was. Die uitkering kan voelen als een impliciete veroordeling.’</p>
<h2>Van klacht naar contact</h2>
<p>Mark pleit in het geval van een klacht voor snelle menselijke communicatie. ‘Als een klacht binnenkomt, bel ik dezelfde dag om te vragen wat ik kan doen. Dat haalt vaak de angel eruit, want mensen willen zich logischerwijs allereerst gehoord voelen.’ Zijn advies aan collega’s die te maken krijgen met een klacht? ‘Blijf werken, blijf in contact met je team en wees mild voor jezelf. Leer van wat er gebeurt. Want iedere klacht is ook een kans op groei.’</p>

<p>Oproep: VvAA zoekt zorgorganisaties die in een kort interview willen vertellen over impactvolle gebeurtenissen op de werkvloer, zoals klachten, claims of verzuim. Wil je je verhaal (anoniem) delen? Jouw ervaring kan collega-zorgorganisaties inspireren en helpen.</p>

Portret2

Kinderarts Mark Hoetjer deelt hoe hij leerde omgaan met klachten en claims en waarom iedere fout ook een kans op groei is in de medische praktijk.

VvAA-lid Mark Hoetjer: ‘Leren van wat fout gaat’

Kinderarts over Mark Hoetjer vertelt hoe hij met klachten om is gegaan tijdens zijn decennialange loopbaan.

<p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11.0pt; line-height: 115%; font-family: 'Arial',sans-serif;">Mark Hoetjer is kinderarts en werkte internationaal en op zee. In al die jaren leerde hij ook omgaan met de schaduwzijde van het vak: klachten en claims. ‘Als je duizenden beslissingen neemt, gaat er een keer iets mis. De vraag is: wat leer je daarvan?’</span>&nbsp;</strong></p>

<h2>Over Zin in Zorg</h2>
<p>Meer werkplezier en meer tijd voor de patiënt: daar zet Zin in Zorg zich voor in. De beweging is een initiatief van De Jonge Specialist, LOVAH, LAD en VvAA. Via Zin in Zorg willen we een beweging op gang brengen. Zodat iedere zorgprofessional met plezier naar zijn werk gaat, mentaal fit is en voldoende tijd heeft voor de patiënt. Door middel van landelijke campagnes wordt deze missie ondersteund.</p>

Nurses Know Better Zin In Zorg

Nurses Know Better Zin In Zorg 2

Met een nieuwe video laat Zin in Zorg het Nurses Know Better initiatief zien van het Groene Hart Ziekenhuis.

Good practices uit de zorg: Nurses Know Better

Met een nieuwe video laat Zin in Zorg het Nurses Know Better initiatief zien van het Groene Hart Ziekenhuis. 

<p><strong>Hoe kan de zorg verbeterd worden?&nbsp;Met een nieuwe video laat Zin in Zorg het&nbsp;<em>Nurses Know Better</em> initiatief zien van het Groene Hart Ziekenhuis, waar verpleegkundige Susette Lataster en chirurg Heleen Snijders kansen zien voor verandering. Door beter te luisteren naar goede en innovatieve ideeën van verpleegkundigen ontstaat een positieve verandercultuur.&nbsp;<br><br>Deze video is onderdeel van een reeks ‘good practices’ van Zin in Zorg, waarin professionals laten zien hoe zij concrete verbeteringen doorvoeren in de zorg.</strong></p>

Privacyverklaring

Algemene voorwaarden

Disclaimer

Toegankelijkheidsverklaring

Cookiegebruik

Autoverzekering

Inboedelverzekering

Opstalverzekering

Doorlopende reisverzekering

Aansprakelijkheidsverzekering particulier

Zorgverzekering

Opleidingen en coaching

VvAA Legal

Praktijkadvies

Hypotheekadvies

Financiële administratie

Werkgeverszaken

Veelgestelde vragen

Schade melden

Gegevens wijzigen

Digitaal corresponderen

Verzekering opzeggen

Klacht indienen

Lidmaatschap

Vereniging en Groep

Werken bij

Regiokantoren

Kwaliteit en uw feedback

Pers

Hoe wil je contact opnemen?

<p>Onze website gebruikt functionele en analytische cookies om u de beste gebruikerservaring te geven.</p>
<p>Naast deze cookies vragen we uw toestemming om ook cookies te plaatsen die helpen om u relevante berichten en advertenties te laten zien. Dit doen we samen met geselecteerde derde partijen. We plaatsen deze cookies alleen als u akkoord gaat.</p>
<p>Onderaan de website bij 'Cookiegebruik' kunt u meer lezen over de verschillende soorten cookies op vvaa.nl.</p>

Good practices uit de zorg: Nurses Know Better

Over Zin in Zorg

Meer over Zin in Zorg en Nurses Know Better:

Meer lezen?