(On)gezond werken: hoe lang houden we dit nog vol?

Wij staan onder druk

Als paramedici – fysiotherapeuten, diëtisten, logopedisten, ergotherapeuten, huidtherapeuten, podotherapeuten – leveren we dagelijks een onmisbare bijdrage aan de gezondheid van mensen. Met ruim 70.000 professionals vormen wij een grote en belangrijke beroepsgroep binnen de eerstelijnszorg. Toch staan we al jaren onder druk. De administratieve lasten nemen toe, de tarieven zijn niet kostendekkend en veel werkzaamheden doen wij onbetaald in onze eigen tijd. Dit heeft grote gevolgen voor de werk-privébalans. Tel daar de onzekerheid over inkomsten, het ontbreken van een cao, en de almaar toenemende zorgvraag bij op, en je begrijpt waarom zoveel collega’s de balans verliezen en zelfs het vak verlaten.

Werkplezier verdwijnt, uitputting neemt toe

Wat begon als een roeping om mensen te helpen, voelt voor veel van ons steeds vaker als overleven. We willen goede zorg leveren, maar raken zelf uitgeput. Meer dan de helft van de fysiotherapeuten ervaart een te hoge werkdruk en werk gerelateerde stress. Uit onderzoek blijkt dat 30 tot 40 procent van de paramedici kampt met emotionele uitputting, een kernsymptoom van burn-out. Ongeveer 20 procent van de fysiotherapeuten krijgt zelfs te maken met arbeidsongeschiktheid door stress gerelateerde klachten. Dat zijn cijfers die we niet kunnen negeren. En dit probleem beperkt zich niet tot onze sector: het geldt voor de hele zorg.

Zonder gezonde zorgverleners geen zorg

De gevolgen zijn groot. Niet alleen voor ons als zorgverleners, maar ook voor de patiënten en voor de samenleving als geheel. De eerstelijnszorg staat onder druk. Mede door vergrijzing, een toenemend aantal chronisch zieken en een krappe arbeidsmarkt. Wij paramedici kunnen juist helpen om de groeiende zorgvraag in de eerste lijn op te vangen en duurdere tweedelijnszorg te voorkomen. Maar dan moeten we wél de kans krijgen om ons werk goed en gezond te doen.

Tot hier. En geen stap verder

Laten we eerlijk zijn: dit mogen we niet normaal gaan vinden. Zorgen voor een ander mag niet ten koste gaan van onze eigen gezondheid. Als we willen dat de zorg toekomstbestendig blijft, moeten we eerst goed zorgen voor zorgverleners. Mijn boodschap aan de politieke partijen in de aanloop naar de verkiezingen later dit jaar luidt: Tot hier, en geen stap verder.