<p>Interview met Arie Kreule, senior specialist ondernemingsrecht en governance bij VvAA Legal, over fusies van en in ziekenhuizen.</p>
<h2>1. Bij fusies in de zorg denken we vaak aan een fusie van ziekenhuizen. Komt dat vaak voor?</h2>
<p>“De laatste jaren eigenlijk niet. De Autoriteit Consument &amp; Markt (ACM) houdt toezicht op fusies van grote ondernemingen en dus ook van grote zorginstellingen. Minder snel dan in het verleden geeft de ACM toestemming voor zo’n fusie. Bijvoorbeeld omdat het fusieziekenhuis in de onderhandelingen met de zorgverzekeraars een te sterke positie krijgt en hoge tarieven kan afdwingen. Dat is natuurlijk nadelig voor patiënten en zorgverzekeraars.&nbsp;</p>
<p>De eerste fusie sinds jaren is die tussen MCL (Leeuwarden) en Tjongerschans (Heerenveen) per januari 2025. Deze ziekenhuizen zitten overigens al in één concern, waardoor de ACM er als toezichthouder niet aan te pas komt. Inmiddels is bekend dat dit Fries fusieziekenhuis op termijn wil fuseren met ziekenhuis Antonius in Sneek. Dit voornemen tot fusie moet wél vooraf voorgelegd aan de ACM, want Antonius is nu nog zelfstandig. Gaat deze fusie door, dan heeft Friesland nagenoeg één algemeen ziekenhuis.”</p>
<h2>2. Wanneer moet een voorgenomen fusie dan precies voorgelegd aan de ACM?</h2>
<p>“Als de jaaromzet van de betrokken (zorg)ondernemingen samen meer is dan € 150 miljoen, én wanneer minstens 2 daarvan in Nederland elk een jaaromzet hebben van € 30 miljoen of meer. De ACM toetst dan of de fusie niet nadelig is voor de mededinging. Bijvoorbeeld omdat de tarieven te hoog worden, waar de consument/patiënt de dupe van kan worden.&nbsp;</p>
<p>Als er bij de fusie een zorgaanbieder betrokken is waar minimaal 50 zorgverleners werken, is er nog een toets verplicht: de zorgspecifieke concentratietoets. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) voert deze uit en kijkt daarbij naar de beweegredenen, de zorgprocessen en continuïteit. Zijn er geen negatieve gevolgen voor cruciale zorg? Dit is dus meer een zorginhoudelijke toets.”&nbsp;</p>
<h2>3. Ziekenhuisfusies komen steeds minder voor. Wat voor fusies zijn er nu in de praktijk?&nbsp;</h2>
<p>“Je ziet nu vaker fusies tussen de medische staf en het Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB) in een algemeen ziekenhuis. Vaak zijn er namelijk 3 verschillende organisaties actief in een ziekenhuis: de Vereniging Medische Staf (VMS), de Vereniging Medisch Specialisten in Dienstverband (VMSD) en het MSB.”&nbsp;</p>
<h2>4. Wat is het voordeel als die organisaties fuseren?&nbsp;</h2>
<p>“Het MSB en de VMSD bestaan inmiddels al een tijd naast de altijd al aanwezige VMS, waarin alle medisch specialisten verenigd zijn - zowel vrijgevestigd als in dienstverband. Je kunt je voorstellen dat de Raad van Bestuur dan dus afzonderlijk overlegt met deze 3 partijen. Met de VMS over kwaliteit en veiligheid van zorg, met de VMSD over de collectieve belangen van de medisch specialisten in dienstverband en met het MSB over onder meer productie- en prijsafspraken met de vrijgevestigde medisch specialisten.&nbsp;</p>
<p>Voor al deze onderwerpen geldt, dat het ziekenhuis de eindverantwoordelijkheid heeft voor goede zorg op basis van de Wkkgz. Als het ziekenhuis deze 3 ‘overlegtafels’ kan combineren, krijgt de efficiency een enorme boost. Dat kan dus door een fusie tot een combi-coöperatie. &nbsp;</p>
<p>Er zitten natuurlijk wel wat haken en ogen aan. Aan het lidmaatschap van het MSB zijn financiële rechten verbonden. Dat geldt niet voor het lidmaatschap van de VMSD. Maar de combi-coöperatie neemt wel de functie van de VMSD volledig over. &nbsp;</p>
<p>Het bestuur van de combi-coöperatie wordt zorgvuldig samengesteld: iedere subgroep is vertegenwoordigd en portefeuilles worden logisch verdeeld. Deze nieuwe rechtsvorm is een herkenbare entiteit, met een bestuur met een duidelijk mandaat, zowel intern als extern. Afspraken met de combi-coöperatie gelden voor alle medisch specialisten. Deze gecreëerde eenheid versterkt de positionering van de totale medische staf.”&nbsp;</p>
<h2>5. Wat zijn de juridische uitdagingen bij zo’n fusie?</h2>
<p>“De partijen kunnen opgaan in een geheel nieuwe entiteit: een voor dit doel opgerichte nieuwe, coöperatieve vereniging. Maar ook een van de bestaande verenigingen kan promoveren tot ‘moedervereniging’. Juridisch noemen we dat de verkrijgende vereniging. &nbsp;</p>
<p>Willen alle betrokken medisch specialisten zich verenigen in een combi-coöperatie? En is er een bestaande coöperatie MSB? Dan ligt het voor de hand dat de MSB de verkrijgende coöperatieve vereniging wordt. Een nieuwe rechtspersoon oprichten, met alle financiële verrekeningen die nodig zijn, heeft dan geen toegevoegde waarde en werkt kostenverhogend.&nbsp;</p>
<p>Een gevolg van de juridische fusie is dat de leden van de verdwijnende verenigingen lid worden van de verkrijgende vereniging. Wie dat niet wil, moet opzeggen voor de fusiedatum. Het is natuurlijk belangrijk om vooraf in te schatten of er voldoende draagvlak is voor de combi-coöperatie bij de achterbannen.&nbsp;</p>
<p>Tot slot wil ik hier nog noemen, dat een juridische fusie alleen mogelijk is tussen verenigingen waarvan de statuten zijn opgenomen in een notariële akte.”&nbsp;</p>
<h2>6. Vrijgevestigde en in dienstverband werkende medisch specialisten samen in een vereniging, werkt dat wel?&nbsp;</h2>
<p>“Voor de vrijgevestigde leden is van belang dat een fiscaal adviseur voor de fusie vaststelt, dat de aangepaste statuten geen afbreuk doen aan het fiscaal ondernemerschap. Bij twijfel daarover kan men deze vraag ook voorleggen aan de Belastingdienst. Van fiscalisten hoor ik: als de bestaande MSB-coöperatie in fiscaal opzicht voldoende grond heeft, gaat dat ook op voor de combi-coöperatie.”</p>

<h3>Specialist ondernemingsrecht en governance bij VvAA</h3>
<p>Na zijn rechtenstudie in Amsterdam en Edinburgh ging Arie via een korte tussenstap in de financiële wereld aan de slag in de advocatuur. Daarna werd hij, al ruim 20 jaar geleden, actief bij VvAA in inhoudelijke en aansturende juridische rollen. De laatste 8 jaar als senior specialist ondernemingsrecht. Hij is geregeld betrokken bij fusievraagstukken in de zorg.</p>

Arie Kreule

<p>VvAA Legal is hét advocatenkantoor van Nederland met hart voor de zorg. Heeft u een juridische vraag of wilt u juridisch advies? Bel dan met onze Juridische servicedesk, bereikbaar op werkdagen tussen 8.00 en 17.30 uur.</p>

Fusies Rond Ziekenhuizen - VvAA Legal - M92A2860

Fusies van ziekenhuizen, van medische staf en Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB), combi-coöperaties. De expert van VvAA Legal over de juridische impact.

Fusies ziekenhuizen: juridische impact - VvAA Legal

Fusies van ziekenhuizen, fusies van een medische staf en het Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB) in een algemeen ziekenhuis, combi-coöperaties: het zorglandschap rond ziekenhuizen is flink in beweging. Wat is de impact? Wat zijn de juridische haken en ogen en wat moet u weten? We stellen 6 vragen aan jurist Arie Kreule, dé expert van VvAA Legal.

<p><strong>Fusies van ziekenhuizen, fusies van een medische staf en het Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB) in een algemeen ziekenhuis, combi-coöperaties: het zorglandschap rond ziekenhuizen is flink in beweging. Wat is de impact? Wat zijn de juridische haken en ogen en wat moet u weten? We stellen 6 vragen aan jurist Arie Kreule, dé expert van VvAA Legal.</strong></p>

Fusies rond ziekenhuizen: wat moet u weten?

<h2>Tanja en Sanja&nbsp;</h2>
<p>Hoewel Sanja's eerste keuze de sportacademie is, besluit ze uiteindelijk om naar haar zus te luisteren. Ze kiest voor mondzorgkunde. "Bij de tweede loting kon Tanja starten met de studie tandheelkunde", vertelt ze. De zussen brengen hun studietijd samen door en werken later zelfs 15 jaar samen in een tandheelkundig centrum in Weesp, die Tanja besluit over te nemen. "De praktijk begon met 3 stoelen en groeide uit tot een praktijk met 7 stoelen en een team met meer dan 20 man", zegt Sanja trots. “Ik vond het teamwork er geweldig. We leerden van elkaar en zorgden er samen voor de patiënten."&nbsp;</p>
<h2>Meer balans&nbsp;</h2>
<p>Toch besluit Sanja om als zzp'er verder te gaan. In de praktijk die ze inmiddels heeft overgenomen, merkt ze dat ze het rustiger vindt om alleen te werken. "Het directe, één-op-één contact met patiënten beviel me enorm, en ik vind het prachtig om te ondernemen."&nbsp;<br>Ondanks dat ze zelfstandig werkt, wint ze nog regelmatig advies in bij haar zus of een van de andere tandartsen. "Die samenwerking mis ik gelukkig niet, daarvoor heb ik korte lijnen", vertelt ze. "Nu gebruik ik de tijd tussen afspraken door om goed voor mezelf te zorgen, bijvoorbeeld met een wandeling of pilatesles. Het is beter in balans."&nbsp;&nbsp;</p>
<h2>Jongere man&nbsp;</h2>
<p>"Mijn jongste patiëntjes zijn 2- of 3-jarigen die met hun ouders meekomen," vertelt Sanja. "Ik geef ze de kans om even in de stoel te zitten, en bouw langzaam het vertrouwen op totdat ze oud genoeg zijn voor een echte behandeling." Aan de andere kant van het spectrum heeft Sanja ook een 88-jarige patiënte met een volledig gezond gebit. "Haar geheim? Een 20 jaar jongere man”, lacht Sanja. "Maar serieus, ik denk dat ze heel bewust met haar lichaam en voeding bezig is. Ze was namelijk jarenlang voedingsdocent, en dat werp zijn vruchten af."&nbsp;</p>
<h2>Verschillende patiëntengroepen</h2>
<p>Als mondhygiënist ziet Sanja niet alleen de mondgezondheid van haar patiënten, maar ook bredere maatschappelijke trends. "In Nederland wordt mondhygiëne vaak als vanzelfsprekend gezien door mensen met een hogere sociaal-economische status. Maar wie het financieel niet kan ophoesten, zie ik hier nauwelijks", verzucht ze. Sanja voegt eraan toe: "Het feit dat ik het zo belangrijk vind om verschillende patiëntengroepen te helpen, komt natuurlijk ook door mijn eigen achtergrond. Mijn eigen ervaring als buitenlands meisje heeft me een waardevol inzicht gegeven in de uitdagingen waar veel van mijn patiënten mee te maken hebben. Ik deins er dan ook niet voor terug om patiënten te vertellen dat ik een kind was in dezelfde situatie. Dat ik gaatjes had en niet goed poetste omdat ik niet wist hoe dat moest."</p>

Sanja Ninkovic

<h2>Grotere rol preventie&nbsp;&nbsp;</h2>
<p>Sanja pleit voor mondzorg in de basisverzekering en voor een grotere rol voor preventie. "Het zou geweldig zijn als iedereen, ongeacht financiële middelen, 1 of 2 keer per jaar preventieve zorg kan krijgen. Dat is nu alleen voor kinderen tot 18 jaar geregeld, maar volwassenen vallen buiten de boot", legt ze uit. "Ik vertel ouders daarom altijd om deze informatie door te geven op het schoolplein. Hoe meer kinderen op jonge leeftijd behandeld worden, hoe meer er gemotiveerd zullen raken om goede mondhygiënegewoonten te ontwikkelen.”</p>
<h2>Toekomstplannen</h2>
<p>In de komende jaren wil Sanja graag zoveel mogelijk mensen blijven helpen. "Ook een samenwerking met een fysiotherapeut, logopedist of diëtist zou een mooie aanvulling zijn op mijn vak. Maar dat kan ook net zo goed een verloskundige, lifestyle coach of huisarts zijn. Het idee om samen te werken aan de gezondheid van een patiënt spreekt me nog steeds enorm aan. Tegelijkertijd volg ik &nbsp;bijscholingen over voeding, vitamines en mineralen. Als patiënten daar open voor staan, geef ik ze graag advies op dat gebied."&nbsp;</p>

<p>In<em> Lid aan het woord</em> vertellen uiteenlopende zorgprofessionals over hun werkveld. Dit format biedt een kijkje in de dagelijkse praktijk en de unieke uitdagingen en successen die zorgprofessionals meemaken. Iedere editie brengt inspirerende verhalen die inzicht geven in verschillende disciplines binnen de zorg.&nbsp;</p>

Sanja Ninkovic (46) runt een mondverzorgingspraktijk in Amsterdam, maar haar levensverhaal begint duizenden kilometers verderop, in het voormalig Joegoslavië.

Goede mondhygiënegewoonten leren ontwikkelen

Sanja Ninkovic (46) runt een mondverzorgingspraktijk in Amsterdam, maar haar levensverhaal begint duizenden kilometers verderop, in het voormalig Joegoslavië. "Op mijn veertiende moesten we als gezin vluchten vanwege de oorlog", deelt Sanja. "Mijn zus Tanja wilde daardoor graag een medische studie doen. Ze dacht: als je ooit weer moet vluchten, dan kun je als arts of paramedicus altijd werk vinden." 

<p><strong>Sanja Ninkovic (46) runt een mondverzorgingspraktijk in Amsterdam, maar haar levensverhaal begint duizenden kilometers verderop, in het voormalig Joegoslavië. "Op mijn veertiende moesten we als gezin vluchten vanwege de oorlog", deelt Sanja. "Mijn zus Tanja wilde daardoor graag een medische studie doen. Ze dacht: als je ooit weer moet vluchten, dan kun je als arts of paramedicus altijd werk vinden." </strong></p>

Goede mondhygiëne&shy;gewoonten leren ontwikkelen

<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">Ooit schreef ik met een bekende huisarts en columniste een aantal stukken over de zorgelijke arbeidsmarkt voor jonge klare medisch specialisten. Dat het een belangrijk onderwerp is waar aandacht voor moet zijn. En dat tijden veranderen dus dat tegenwoordig niet meer hele gezinnen blind achter papa aanwandelen omdat hij zo’n gave gynaecologenbaan krijgt aangeboden in Lutjebroek. Bijvoorbeeld omdat mama al een hele gave baan heeft. Mijn collega huisarts, ervaringsdeskundige als vrouw van, kreeg van alles over zich heen. Van dat vrouwen niet zo hard moeten werken tot het advies je als huisarts niet met specialisten te bemoeien.&nbsp;</span>&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">In coronatijd ging een bekende huisarts die niet bang is om zijn mond open te trekken, in witte jas de straat op om in gesprek te gaan over vaccineren. We zouden afspreken op het Centraal Station in Utrecht. Telefoontje: “Marijn, dat kan daar moeilijk, ik ben daar niet goed te beveiligen.” Ik zat met open mond te luisteren. Ja hij heeft een stevige mening, maar er komt zelden onzin uit. En als we er dan toch een etiket op moeten plakken: zijn mening was met name evidence based. Gevolg? Doodsbedreigingen.</span>&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">Recent las ik op een zaterdagavond wat de voorzitter van De Geneeskundestudent allemaal over zich heen had gekregen na een item in Nieuwsuur. Persoonlijke haat, discriminatie en woede. Ze vertolkte een standpunt als voorzitter namens haar achterban, wat in theorie niet eens haar eigen standpunt hoeft te zijn, in een discussie over onderwijs voor geneeskundestudenten. Niet meer, niet minder. Daarover zijn allerlei standpunten mogelijk en na een goede afweging van de verschillende standpunten kan er een besluit genomen worden. Een besluit dat wellicht leidt tot verandering. Hoera. Zo werkt vooruitgang.</span>&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">Ik ben in mijn korte carrière als blogger wel eens op een paar lange (en met name academische) tenen gaan staan. Er is echter nog nooit iemand geweest die mij bedreigd heeft vanwege mijn geslacht, als chirurg, om het feit dat ik me medisch inhoudelijk uitlaat, of om mijn achtergrond. Ik kan me daarom niet voorstellen hoe het is om in mijn rol als voorzitter gediscrimineerd te worden, maar ik zou des duivels zijn. Bang waarschijnlijk. En verdrietig. Heel anders en veel minder sterk dan de trotse, stoere voorzitter die ik aan de lijn had en voor de uitzending van Nieuwsuur al wist dat dit komen ging.</span>&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">We gaan een tijd in waarin het abnormale normaal begint te lijken. Maar normaal is het niet. Wij zorgverleners hebben geleerd en daarna beloofd of gezworen, de mens die voor je staat, zit of ligt naar eer en geweten te behandelen. Man of vrouw. Geel, rood, zwart of wit. Er is ruimte voor verschil en diversiteit: ieder mens is anders. Er is geen ruimte voor discriminatie. </span><span class="SCXW238240994 BCX8">&nbsp;<br class="SCXW238240994 BCX8"></span><span class="SCXW238240994 BCX8">&nbsp;<br class="SCXW238240994 BCX8"></span><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">Of het nu gaat om individuele zorgverleners die hun professionele mening uitdragen, of om vertegenwoordigers van onze beroepsgroep die namens ons spreken, hun stem is essentieel voor de vooruitgang. Deze “stemmen” hebben het lef om met hun kop boven het maaiveld uit te steken. In hun rol als partner van, maatschappelijk betrokken dokter of voorzitter. En hun stem leidt ergens toe. Niet primair voor zichzelf, maar wel voor ons. Als zorgprofessionals. Als samenleving. Wij hebben er belang bij dat zorgprofessionals hun stem veilig kunnen laten horen.&nbsp;</span>&nbsp;</p>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW238240994 BCX8">
<p class="Paragraph SCXW238240994 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW238240994 BCX8">VvAA is stem en steun van en voor alle zorgprofessionals. Laten we sterk zijn en dat omdraaien. Laten we steun voor stem zijn. Voor hen die zich namens ons uitspreken. Opdat ze dat blijven doen.</span></p>
</div>

MARIJN HOUWERT 09S

Over de auteur

MARIJN HOUWERT 12

Stem zijn namens zorgprofessionals is cruciaal. Het is van evident belang dat we vanaf de werkvloer laten horen wat er speelt.

Voor hen die namens ons spreken in de zorg

Stem zijn namens zorgprofessionals is cruciaal. Het is van evident belang dat we vanaf de werkvloer laten horen wat er speelt, waar we tegenaan lopen, maar ook waar we trots op zijn of plezier in hebben. Stem zijn als zorgverlener is helaas niet alleen maar leuk. 

<p><strong><span class="NormalTextRun SCXW142974946 BCX8">Stem zijn namens zorgprofessionals is cruciaal. Het is van evident belang dat we vanaf de werkvloer laten horen wat er speelt, waar we tegenaan lopen, maar ook waar we trots op zijn of plezier in hebben. Stem zijn als zorgverlener is helaas niet alleen maar leuk.</span>&nbsp;</strong></p>

<h2>De ontmoeting</h2>
<p>Een gewone dinsdagochtend. Een klopje op mijn deur en het hoofd van mijn vrolijke mannelijke collega verschijnt in de deuropening. ‘Een man in de wachtkamer met een gitaar in z’n hand kwam me net vertellen dat hij met jou een afspraak heeft, hij lijkt erg overstuur en ontremd, moet ik voor de zekerheid even in de buurt blijven?’ Hoewel ik de bezorgdheid van mijn collega enorm waardeer durf ik het wel aan. Inmiddels ben ik alweer een heel aantal jaren werkzaam in de zorg en daar ontmoet ik vaak bijzondere mensen met bijzondere verhalen. Toen deze man vervolgens zeer luidruchtig mijn kamer betrad, voelde ik geen angst of ongemak, slechts nieuwsgierigheid.</p>
<h2>Muziek als toevluchtsoord</h2>
<p>Zijn verhaal raakte me. Hij was nog niet zo lang geleden gediagnosticeerd met een onbehandelbare hersentumor wat hem heeft veranderd qua karakter, gedrag en motoriek. Een moeilijk proces. Daarnaast had hij enkele weken geleden een stukje van zijn pink verloren en kampte sindsdien voortdurend met pijn. Zijn allergrootste wens was om weer gitaar te kunnen spelen en minder pijn te hebben nadien. Muziek was namelijk zijn toevluchtsoord, een moment van rust in zijn leven dat door de tumor zo ingrijpend was veranderd. Maar door het letsel aan zijn pink was hij beperkt en dat wilde hij me laten horen. Ik zie hem nog zo voor me. Zijn indrukwekkende voorkomen, gitaar op schoot, zijn emotie en de muziek die hij maakte. Het maakte hem ineens zo kwetsbaar en klein. De uitdaging om iets voor hem te maken wat hem kon helpen bij het gitaar spelen, nam ik graag aan. Dit ging namelijk niet alleen om het verlichten van fysieke pijn, maar om iemand iets teruggeven wat hem zo ontzettend dierbaar was, zijn muziek.</p>

Foto Mieke

<h2>Het afscheid</h2>
<p>Onze gesprekken gingen al snel dieper dan de medische kwesties. Hij vertelde hoe de tumor zijn hoofd in de war bracht, wat het moeilijker maakte om contact te leggen met mensen. Hoe hij boos en intimiderend kon overkomen terwijl hij altijd zo zachtaardig was geweest. Het onbegrip waar hij soms op stuitte. Hij vond troost in zijn gitaar. Muziek was voor hem een manier om zijn emoties te uiten en een verbinding te vinden die hij elders niet altijd meer voelde. We spraken over het leven; over wat echt belangrijk is wanneer je wordt geconfronteerd met je eigen sterfelijkheid. Hij sprak veel over zijn zoons. En ondanks zijn zeer onzekere toekomst en al zijn verdriet, was hij vastberaden de tijd die hij had zo goed mogelijk te benutten. Toen de behandelingen erop zaten, hebben we afscheid van elkaar genomen.</p>
<h2>Door met volledige focus</h2>
<p>Deze man is me altijd bijgebleven. Zijn verhaal herinnert me er aan hoe belangrijk het is om altijd met compassie en begrip te luisteren naar de verhalen van anderen en nooit op voorhand te oordelen. Soms kunnen we niet veel doen, maar is dat luisterend oor al zoveel waard. Aan de hand van zijn allereerste bezoek die dinsdagochtend heb ik, kort nadat hij de behandelkamer verliet, op papier gezet wat hij losmaakte bij mij – schrijven helpt me soms om mijn eigen emotie een plek te geven en daarna weer met volledige focus door te kunnen. Ik weet niet hoe het nu met hem gaat, of hij nog leeft. Het is helaas onmogelijk om alle cliënten die ik tegenover me heb gehad te blijven volgen, hoe graag ik soms ook zou willen. Het hoort bij mijn werk. Het zijn deze momenten van echte verbinding die mijn werk zo waardevol maken.</p>

<p><span class="NormalTextRun SCXW228445070 BCX8">Zin in Zorg is een initiatief van VvAA, LAD, DJS en LOVAH voor meer werkplezier en betere zorg. Niet alleen Mieke van der Steen blogt voor Zin in Zorg over dagelijkse ervaringen en de impact van haar werk. Ga naar </span><a rel="noreferrer noopener" href="https://zininzorg.nl/blogs/" target="_blank" class="Hyperlink SCXW228445070 BCX8"><span class="NormalTextRun SCXW228445070 BCX8" data-ccp-charstyle="Hyperlink">de overzichtspagina</span></a><span class="NormalTextRun SCXW228445070 BCX8"> voor alle inzichten en persoonlijke verhalen.</span></p>

Hoofdbeeld Blog Mieke 02

Zin in Zorg-ambassadeur Mieke van der Steen, fysiotherapeut, deelt een bijzondere ervaring met een cliënt met een onbehandelbare hersentumor. 

Een luisterend oor en hulp bij het gitaarspelen

Zin in Zorg-ambassadeur Mieke van der Steen, fysiotherapeut, deelt een bijzondere ervaring met een cliënt met een onbehandelbare hersentumor. In een blog vertelt ze over de diepe gesprekken, de kracht van muziek en hoe ze hem hielp ondanks zijn beperkingen. "Het gaat niet alleen om het verlichten van fysieke pijn, maar om het teruggeven van iets dat voor hem van onschatbare waarde is."

<p><strong>Zin in Zorg-ambassadeur Mieke van der Steen, fysiotherapeut, deelt een bijzondere ervaring met een cliënt met een onbehandelbare hersentumor. In een blog vertelt ze over de diepe gesprekken, de kracht van muziek en hoe ze hem hielp ondanks zijn beperkingen. "Het gaat niet alleen om het verlichten van fysieke pijn, maar om het teruggeven van iets dat voor hem van onschatbare waarde is."</strong></p>

Een luisterend oor en hulp bij het gitaar&shy;spelen

<h2>Zeggenschap en leiderschap</h2>
<p>Tegelijkertijd denk ik ook, waarom ben ik niet actief gebleven als verpleegkundige, waarom vertrekken er zoveel mensen uit dit mooie vak? Heeft dit met zeggenschap, leiderschap te maken? Zeker, net als iedere professional wil je zeggenschap hebben over je werkzaamheden en wil je ertoe doen. Voor al die cliënten en patiënten doe je er zeker toe maar of je dat ook altijd zo voelt binnen je team of organisatie is de vraag. Natuurlijk helpt het dan als je als verpleegkundige leiderschap toont en opkomt voor je vak, voor je patiënten et cetera.</p>
<h2>Cultuur en hiërarchie</h2>
<p>En toch wist ik mij als zij-instromer met de nodige dosis werk- en leidinggevende ervaring maar moeilijk staande te houden in de cultuur zo vol met (hiërarchische) gewoonten. Waarom dragen verpleegkundigen een ander uniform dan artsen, niemand die het mij ooit heeft kunnen uitleggen. Is het dan toch omdat dit verschil in status weergeeft? Waarom zijn de opleidingsbudgetten zo verschillend? Of zijn we allemaal toe aan een nieuwe cultuur? Waarin gelijkwaardigheid, respect voor ieders vak en met plezier als team samenwerken de norm is. Waarbij jonge collega’s met andere wensen, die gewoon kenbaar kunnen maken en we er gezamenlijk uit proberen te komen.</p>
<h2>Een positief geluid voor 2024</h2>
<p>Kortom, het is hoog tijd voor een nieuw, positief geluid. S<span class="ui-provider a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z ab ac ae af ag ah ai aj ak"><span>ámen </span></span>maken we het verschil en VvAA kan dit als geen ander. En omdat verpleegkundige zijn een prachtig beroep is, zoek ik nog een werkplek waar ik af en toe mag meewerken als stagiaire (met geldige BIG-registratie) in de regio Utrecht. Wie biedt?</p>

Jacqueline Joppe (1)

Als kersverse duovoorzitter is het nu mijn beurt om mijn eerste blog te schrijven. 

Nieuwe cultuur en leiderschap in de verpleegkunde

Als kersverse duovoorzitter is het nu mijn beurt om mijn eerste blog te schrijven. Vanzelfsprekend schieten er de afgelopen dagen diverse onderwerpen door mijn hoofd. Woorden als zeggenschap, verpleegkundig leiderschap en ook gedachten over mijn eigen ervaringen als verpleegkundige komen voorbij. En vaak denk ik terug aan mooie momenten als (student)verpleegkundige. Hoe ik als zij-instromer met open armen werd ontvangen in de ouderenzorg. Het mogen zorgen voor mensen die al zoveel levenservaring hadden, blijft heel bijzonder.

<p><strong>Als kersverse duovoorzitter is het nu mijn beurt om mijn eerste blog te schrijven. Vanzelfsprekend schieten er de afgelopen dagen diverse onderwerpen door mijn hoofd. Woorden als zeggenschap, verpleegkundig leiderschap en ook gedachten over mijn eigen ervaringen als verpleegkundige komen voorbij. En vaak denk ik terug aan mooie momenten als (student)verpleegkundige. Hoe ik als zij-instromer met open armen werd ontvangen in de ouderenzorg. Het mogen zorgen voor mensen die al zoveel levenservaring hadden, blijft heel bijzonder.</strong></p>

Nieuwe cultuur en leiderschap in de verpleeg&shy;kunde

Privacyverklaring

Algemene voorwaarden

Disclaimer

Cookiegebruik

Autoverzekering

Inboedelverzekering

Opstalverzekering

Doorlopende reisverzekering

Aansprakelijkheidsverzekering particulier

Zorgverzekering

Praktijkadvies

Hypotheekadvies

Financiële administratie

VvAA Legal

Salarisadministratie

Werkgeverszaken

Veelgestelde vragen

Schade melden

Gegevens wijzigen

Digitaal corresponderen

Verzekering opzeggen

Klacht indienen

100 jaar VvAA

Vereniging en Groep

Werken bij

Regiokantoren

Kwaliteit en uw feedback

Pers

<p>Onze website gebruikt functionele en analytische cookies om u de beste gebruikerservaring te geven.</p>
<p>Naast deze cookies vragen we uw toestemming om ook cookies te plaatsen die helpen om u relevante berichten en advertenties te laten zien. Dit doen we samen met geselecteerde derde partijen. We plaatsen deze cookies alleen als u akkoord gaat.</p>
<p>Onderaan de website bij 'Cookiegebruik' kunt u meer lezen over de verschillende soorten cookies op vvaa.nl.</p>

Nieuwe cultuur en leiderschap in de verpleeg­kunde

Zeggenschap en leiderschap

Cultuur en hiërarchie

Een positief geluid voor 2024

Over de auteur

Meer lezen?

Nieuwe cultuur en leiderschap in de verpleegkunde