Handhaving wet DBA en toekomst huisartsen­zorg

Aangescherpte wetgeving: uitdaging en kans voor de zorg

Voor Isabel betekent de aanscherping van handhaving op de wet DBA een kans om te reflecteren en vooruit te kijken. Veranderingen binnen haar team zijn al in gang gezet: “Een gewaardeerd collega van mij komt het team in dienstverband versterken. Ik kijk daarnaar uit.”

Vast zzp’en versus loondienst

De keuze tussen werken als zelfstandige of in loondienst is een belangrijk thema binnen de zorg. Isabel was als zzp’er ingebed in haar team. Toch knaagde er iets. “Als vaste zzp’er voelde ik een ongemakkelijkheid,” vertelt ze. “Zzp’en op een vaste plek is een geitenpaadje, en ik ging me toenemend afvragen waarom we de koninklijke route niet met elkaar bewandelen, als we vast met elkaar willen werken. In ziekenhuizen, de ouderenzorg en de huisartsenzorg zag ik de impact van het ontbreken van vaste relaties en samenwerkingen op de zorg. Dit motiveert mij om bij te dragen aan een tegenbeweging. Voor mijn eigen toekomst, maar ook voor die van mijn kinderen. Het vergroot mijn werkplezier.”

Het belang van continuïteit in de zorg

Isabel benadrukt het belang van continuïteit in de zorg. Vaste werkrelaties dragen daaraan bij: wederzijds begrip, vertrouwen en communicatie zijn beter vorm te geven in langdurige werkrelaties. Dat komt uiteindelijk de kwaliteit van zorg ten goede. We spraken Isabel over hoe zorgorganisaties dit kunnen bevorderen. “De zorg kent van huis uit een hiërarchische en gesloten cultuur met een geheimhoudingsplicht. Onveiligheid kan daar goed in gedijen. Mijns inziens is het daarom belangrijk om voorbeelden van goed leiderschap en werkgeverschap te delen. Ik denk dat iedere zorgorganisatie in potentie iets anders nodig heeft om hierin te groeien, en dat dit de voedingsbodem maakt om duurzaam in elkaar te kunnen investeren.”

Stel de juiste vragen

Volgens Isabel ligt een belangrijke sleutel voor goede werkrelaties en succesvolle samenwerking in nieuwsgierig zijn naar elkaar. “Ik denk dat we elkaar niet altijd de goede vragen stellen, omdat we weerstand voelen, of bang zijn dat het antwoord iets vraagt van ons en ons verantwoordelijkheid geeft. Tijdens mijn opleiding keek ik met mijn opleider een video terug van een gesprek met een patiënt. Toen ik niet doorvroeg bij een belangrijk signaal, vroeg mijn opleider waarom ik daar niet op inging. Ik antwoordde in alle oprechtheid dat ik niet wilde dat de patiënt ziek was. Maar ik ben er juist voor om dat wél te willen zien. Vanaf toen ben ik me gaan afvragen welke vragen we wel en niet stellen, en waarom we sommige vragen niet stellen. Ik denk dat weerstand en angst ons kunnen tegenhouden om de juiste vragen te stellen. Maar de vragen waarbij je weerstand voelt, zijn vaak juist de vragen die nodig zijn om samen vooruit te komen.”

De toekomst van de huisartsenzorg 

Met de aanscherping van handhaving op de wet DBA, staat ook de huisartsenzorg voor keuzes. Isabel hoopt daarin samen met collega's uit de beroepsgroep te kunnen optrekken. “Als huisartsen maken we samen de toekomst, binnen de omstandigheden en kaders die er zijn. Als die niet de voorwaarden geven die het huisartsenvak nodig heeft voor goede patiëntenzorg, dan wil ik dat met de beroepsgroep signaleren, de samenwerking opzoeken en ons door de weerstand heen afvragen hoe dat komt. Wat kunnen we zelf doen, waarbij hebben we anderen nodig en waarom? Dan krijg je een gesprek.”

Isabel stelt dat dit net is als in de spreekkamer: hulpvraagverheldering. “Zorgverleners dragen een hoge verantwoordelijkheid. Als onder andere huisartsen vragen stellen die gaan over het behouden van hun autonomie, neem dit dan heel serieus. Mogelijk kom je samen tot een diepere probleemoplossing. En misschien helpt dit ook voor andere partijen. Het komt in ieder geval tegemoet aan rechtvaardigheid voor de beroepsgroep en de patiëntenzorg.”