De vraag van vandaag

Hoofdredacteur Martijn Reinink maakt furore. In een editorial vergelijkt hij het salaris van een McDonalds-medewerker met dat van een zorgprofessional en tot zijn grote schrik zijn er zorgprofessionals die minder verdienen dan McDonald’s-medewerkers. “Het zou toch een principekwestie moeten zijn dat geen enkele zorgmedewerker onder fastfoodniveau verdient.” Deze editorial gaat viral en maakt de nodige discussie los.

Hij heeft het juiste onderwerp te pakken: naar aanleiding van zijn recente artikel in Arts en Auto worden kamervragen gesteld over een fatsoenlijk inkomen voor paramedici. Hier worden we als vereniging VvAA natuurlijk heel blij van: een redactie en hoofdredacteur, die de belangen van onze leden door middel van het geschreven woord optimaal behartigen.

Onlangs was er nog meer heugelijk nieuws. De Geneeskundestudent meldt dat coassistenten nu een vergoeding van 300 euro per maand krijgen voor hun coschappen. “Een mooie erkenning voor de bijdrage van coassistenten aan en in de zorg.” Dit proces is een aantal jaren geleden in gang gezet en na jaren van gelobby staat het onderwerp nu wel goed op de kaart. Wat ooit begonnen is als een vraag, is nu erkenning voor onze jongste ledengroep.

Maar dan de fellows. “Nee, hier wil ik niet over praten.” Dat is een duidelijk statement van een fellow die een contract gaat tekenen waarin 80% betaald gaat worden voor een 100% aanstelling. Onder het motto dat het leergeld is. En ja, het is geschreven in tegenwoordige tijd. En nee, deze fellow heeft hier niks van te vinden. Want dat is niet goed voor de toekomstplannen.

Het schijnt dat het van de rechter mag. 80% betalen voor een 100% baan. Bovendien: niet iedere speler die uit de jeugdopleiding doorstroomt naar de Ajax-selectie heeft hetzelfde contract en voor jou 10 anderen. En dan is het natuurlijk zo dat het jou als werkgever gewoon geld scheelt als je iemand minder betaalt. Geen speld tussen te krijgen.  

Een gemiddelde fellow verdient nog altijd 2x modaal. De kans dat de hoofdredacteur hierover schrijft en er vervolgens Kamervragen gesteld gaan worden, is daarmee buitengewoon klein. Er zijn nog enkele wachtenden zoals leraren, politieagenten en toeslagouders vóór jou als fellow, vóór je maatschappelijk of politiek interessant gaat worden.

Wat kunnen wij hier als vereniging VvAA betekenen? De dialoog stimuleren want de meeste mensen deugen. Samen zijn wij onderdeel van de zorg. Samen zijn wij ook verantwoordelijk voor de zorgprofessionals van de toekomst. Wat is er mis mee om iemand, die dezelfde opleiding heeft genoten als jouw vakgroep, maatschap of MSB vereist, gewoon conform de cao en zijn of haar ervaringsjaren te betalen? Dus stel jezelf de vraag: wat betalen wij onze fellow vandaag?