Update van 03 mei 2019 - Op 30 april 2019 heeft de Rechtbank Amsterdam geoordeeld dat all-in loon in de fysiotherapiebranche is toegestaan. In deze zaak waarin advocaat Bas van Kasteel de werkgever namens VvAA heeft bijgestaan is ook in navolging van de uitspraak van de Rechtbank Utrecht van 27 februari 2019 (ECLI:NL:RBMNE:2019:859) en de Rechtbank Rotterdam d.d. 15 april 2018 geoordeeld dat het niet per sé noodzakelijk is dat het loon tijdens vakantie ook op de loonstrook stond. Daarnaast is wederom geoordeeld dat het betrekken van werkgeverslasten bij de bepaling van de hoogte van het brutoloon niet in strijd is met artikel 20 Wfsv.
Lees de uitspraak >
Update van 15 april 2019 - De Rechtbank Rotterdam heeft op 12 april 2019 geoordeeld dat all-in loon in de fysiotherapiebranche is toegestaan. In deze zaak waarin ik de werkgever namens VvAA heb bijgestaan is ook in navolging van de uitspraak van de Rechtbank Utrecht van 27 februari 2019 geoordeeld dat het niet per se noodzakelijk is dat het loon tijdens vakantie ook op de loonstrook stond.
Lees de uitspraak >
05 maart 2019 -
Binnen de branche van fysiotherapiepraktijken is al zeer lang betaling van een variabel all-in-loon gebruikelijk. Sinds 2017 is er onrust ontstaan over de vraag of betaling van het all-in-loon wel toegestaan is, met name waar het gaat over het loon dat tijdens vakantie verschuldigd is. Ook is de vraag opgeworpen of het toegestaan is om werkgeverslasten te betrekken bij de bepaling van de hoogte van het brutoloon.
Op 27 februari 2019 heeft de Rechtbank Midden-Nederland in een zaak waarbij de werkgever door VvAA werd bijgestaan in een tussenvonnis (
ECLI:NL:RBMNE:2019:859) geoordeeld dat het toegestaan is om ook het loon tijdens vakantie middels een all-in-loon te betalen als dat voldoende duidelijk was voor de werknemer. Daarbij hoeft dit niet per sé te blijken uit de loonstroken, zolang de arbeidsovereenkomst zelf voldoende duidelijkheid verschaft over deze component van het loon. In de uitspraak is ook betekenis toegekend aan een verwijzing naar de CAO Vrijgevestigde Fysiotherapiepraktijk 2003. In deze CAO is transparant weergegeven welke componenten vallen onder het begrip totale loonkosten dat vaak wordt gehanteerd ten aanzien van het beloningspercentage.
In hetzelfde tussenvonnis heeft de rechter ook ondubbelzinnig geoordeeld dat het toegestaan is om de werkgeverslasten te betrekken bij de berekening van de hoogte van het totale brutoloon. Dit is dus niet in strijd met artikel 20 Wet financiering sociale verzekeringen.
Met deze uitspraak wordt de werkgever binnen de fysiotherapiebranche die jarenlang te goeder trouw het systeem uit de destijds algemeen verbindend verklaarde CAO van 2003 heeft uitgevoerd een hart onder de riem gestoken. In de uitspraak worden ook nog enkele andere thema’s behandeld, maar de rode draad in de beoordeling is het grote belang van transparantie. De werkgever die altijd transparant is geweest over de wijze van verloning wordt hiervoor beloond. Werkgevers doen er dan ook goed aan om nog eens goed te kijken naar hun eigen praktijk en waar nodig deze transparantie te bevorderen en vast te leggen.
Duidelijke afspraken zijn in het belang van zowel de werknemer als de werkgever, zodat ik met velen de hoop uitspreek dat deze uitspraak de opmaat zal zijn naar een blijvende oplossing binnen de fysiotherapiebranche, zodat werkgevers en werknemers exact weten waar zij op kunnen rekenen.
