Regiebehandelaarschap in de GGZ-praktijk: wat is belangrijk?

In januari 2017 werd het regiebehandelaarschap geregistreerd in het model kwaliteitsstatuut voor de GGZ. Op 1 januari 2020 verscheen de tweede versie van dit model. De GGZ loopt hierin voorop. Sinds januari 2021 is er ook sprake van regiebehandelaarschap in de somatische zorg.

Vastgelegd in kwaliteitsstatuut voor de GGZ

De taken en verantwoordelijkheden van het regiebehandelaarschap in de GGZ zijn gedetailleerd uitgewerkt in het model kwaliteitsstatuut voor de GGZ. Belangrijk uitgangspunt is dat de patiënt zelf in staat wordt gesteld maximale regie te voeren over de behandeling. Een ander belangrijk aspect is dat zorgverleners in de GGZ werken binnen het netwerk van het gehele sociale domein. Hierdoor kan ook afstemming nodig zijn met zorgaanbieders van een andere instelling.

In het model kwaliteitsstatuut voor de GGZ is het volgende vastgelegd:

• welke beroepsbeoefenaren regiebehandelaar mogen zijn;
• wie een diagnose mag stellen;
• hoe de continuïteit en de samenhang van de zorgverlening wordt bewaakt;
• wanneer overleg met de patiënt moet plaatsvinden;
• wie op de hoogte mag worden gebracht van de voortgang van de behandeling;
• wie het aanspreekpunt voor de patiënt en diens naasten kan zijn.

Inzichten uit de praktijk

Regie voeren om onrust en spanning te voorkomen is essentieel

Regie binnen de behandeling is een fundamentele taak. Hiermee kan onrust en spanning worden voorkomen binnen de behandeling en dat acht het Tuchtcollege binnen de GGZ essentieel. Onderstaand voorbeeld uit de praktijk laat dat zien. In dit voorbeeld rekent het tuchtcollege het de GZ-psycholoog aan dat deze tekortschiet op dit punt en legt een berisping op. Praktische bezwaren, die tot grotere drukte hadden geleid, maakten dit oordeel niet anders.

Wees duidelijk over verplichtingen en rollen richting de patiënt

Van de regiebehandelaar wordt vooral duidelijkheid richting de patiënt verwacht over verplichtingen en rollen binnen de behandeling. Zo kan de patiënt zoveel als mogelijk eigen regie voeren.

In deze casus ontbreekt de regie op onderwerpen en op momenten. Hierdoor ontstaat spanning tussen de patiënt en de tweede behandelaar. In het vervolggesprek tussen patiënt, de tweede behandelaar en de regiebehandelaar, liet de regiebehandelaar onduidelijkheid voortbestaan over de bevoegdheid en bekwaamheid van de tweede behandelaar.

In dat gesprek krijgt de patiënt drie mogelijkheden aangeboden voor verdere behandeling. Uiteindelijk is echter onduidelijk wat de patiënt met die keuzemogelijkheden heeft gedaan. Het dossier van de patiënt bood daarover geen uitsluitsel.