KNMG verruimt standpunt euthanasie bij dementie

Volgens het nieuwe KNMG-standpunt Beslissingen rond het levenseinde mag een arts een euthanasieverzoek inwilligen van mensen die een schriftelijk verzoek om levensbeëindiging bij dementie indienden toen ze nog helder van geest waren, maar met wie overleg daarover inmiddels niet meer mogelijk is. Tot nu toe was de richtlijn aan artsen dat als communicatie met de patiënt niet meer mogelijk is, ook euthanasie geen mogelijkheid meer is.

De Hoge Raad oordeelde in 2020 al dat een arts die voldoet aan alle eisen van de euthanasiewet, niet strafbaar is als deze gevolg geeft aan een schriftelijk verzoek tot het verlenen van euthanasie bij een patiënt met vergevorderde dementie.

De KNMG geeft artsen handvatten mee om uiteindelijk samen met patiënten en naasten tot een beslissing te komen: “Dit kan betekenen dat artsen soms op basis van die persoonlijke afwegingen besluiten geen euthanasie te verlenen in complexe situaties, ook al biedt de wet die ruimte wel.”

Schriftelijk verzoek

Voorwaarde voor euthanasie is onder meer dat een schriftelijk euthanasieverzoek altijd met de arts vooraf moet zijn besproken. Ook moet een onafhankelijke arts bij de euthanasie worden betrokken en met de patiënt moet altijd geprobeerd worden te communiceren over het euthanasieverzoek en de uitvoering. “Ook met wilsonbekwame patiënten kan (betekenisvolle) communicatie mogelijk zijn”, vertelt een woordvoerder van KNMG aan ANP.

Verder stelt de artsenfederatie in het nieuwe standpunt dat vlak voor euthanasie het gebruik van premedicatie, zoals een slaapmiddel, noodzakelijk kan zijn. Dan moeten er wel “aanwijzingen zijn dat er bij de uitvoering bijvoorbeeld onrust of agressie bij de patiënt kan ontstaan”, doordat diegene niet begrijpt wat er gebeurt.