Hoe gaan zorgverleners om met klachten (voorkomen)? Dat vertellen een fysiotherapeut, tandarts, verloskundige en dierenarts in het online magazine Betrokken. Lees hier het verhaal van kinderfysiotherapeut Sophie Prinsen.“Als kinderfysiotherapeut heb ik niet alleen te maken met kinderen,
maar ook met ouders. Ouders die vanzelfsprekend bezorgd
zijn om het kind dat ze je toevertrouwen. Toch heb ik gelukkig
geen klacht gehad. Hoe dat komt? Ik denk door een mix aan
factoren.
Allereerst is mijn uitgangspunt dat ik iedereen serieus neem.
In mijn praktijk komen kinderen met uiteenlopende problematiek.
Van kinderen die een aantal letters niet helemaal goed
leesbaar kunnen schrijven tot kankerpatiëntjes.
Ouders die
tegen me zeggen ‘jij zult wel denken, gaan ze hiermee naar
een fysiotherapeut?’ stel ik altijd gerust. Elke hulpvraag telt.
Verder hecht ik veel waarde aan open en eerlijke communicatie.
Nooit valse verwachtingen scheppen. Dingen bespreekbaar
maken, ook als ze ingewikkeld zijn. Denk aan het vermoeden
van een ernstige aandoening waarvoor nader onderzoek noodzakelijk
is, zoals een aangeboren afwijking. Of problematiek
die niet primair mijn expertise is, maar bijvoorbeeld voortkomt
uit een concentratieprobleem of opvoedkundige kwestie.
‘Schoenmaker blijf bij je leest’ geldt juist dan, zorgvuldige
uitleg en advies waar ze wel terecht kunnen met hun vraag
is ook helpend.
Ik wil zo helder mogelijk zijn, met groot respect voor de bezorgdheid
van ouders. Mijn afwegingen bespreek ik met hen
net als het behandelplan. En als ik iemand ken vanuit mijn
multidisciplinair netwerk die het probleem beter of sneller
kan aanpakken, dan verwijs ik in overleg met de ouders
daarnaar door.
Wat ook helpt, is dat mijn praktijk in een dorp gevestigd is.
De mensen kennen elkaar, lijnen met scholen en andere
verwijzers
zijn korter, samenwerking laagdrempelig. Ik kom
op alle basisscholen en bij sportverenigingen. Ik ken dus de
leerkrachten, de voetbaltrainers, de zwemleraren – noem
maar op. Heeft een kind bijvoorbeeld problemen met zwemmen?
Dan kom ik gewoon even langs bij de zwemles voor een
observatie, ook al hoort dat niet officieel tot mijn takenpakket.
Het is dan in het belang van het kind en zijn hulpvraag en
ouders waarderen dat.”